Eenzame kerst.
Hij loopt naar het raam
sneeuwvlokjes dwarellen naar benee
hij gaat zitten in zijn stoel
denkt aan vroeger aan zijn vrouw
en kinderen hoe het was die kerst
zijn gedachten zijn niet van nu
ziet zijn vrouw en kinderen
bij het optuigen van de boom.
Hoort ook kinder stemmen
hij voelt zich alleen
zijn vrouw is lang geleden overleden
de kinderen vlogen uit
ze zijn hun oude vader vergeten.
Elk jaar weer die kerst
gedachten niet van nu maar van toen.
Buiten spelen kinderen in de sneeuw
hij zit te mijmeren in zijn stoel.
kinder stemmen joelen
het klinkt het zelfde als toen.
Zouden ze dan toch nog komen
hij heeft toch nog hoop
tegen beter weten in.
Nog even dan is het kerst
vader is alleen.
Christiene Düthler ©
Tekenen en gedicht.